کد مطلب:28061 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:131
عمر، قصد همین كار را كرد و درباره آن از امیر مؤمنان پرسید. [ علی علیه السلام ]گفت: این قرآن بر پیامبرصلی الله علیه وآله نازل شد. [ در آن هنگام،] دارایی ها چهار گونه بود: دارایی های مسلمانان (كه آن را میان وارثان و به میزان سهمی كه خداوندْ معیّن كرده بود، قسمت كرد ). غنیمت جنگ (كه آن را میان مستحقّانش قسمت نمود )، خُمس (كه خدا آن را در جایگاه آن قرار داد ). و زكات (كه خدا آن را برای مصرف های مشخّصی قرار داد ). در آن روز زیور كعبه وجود داشت؛ امّا خدا آن را به حال خود وا نهاد و این وا نهادن، نه از روی فراموشی بود و نه از روی مخفی بودن آن بر خدا. پس، تو هم آن را در جایی قرار ده كه خدا و پیامبرش قرار دادند. عمر گفت: اگر تو نبودی، رسوا می شدیم! و زیورها را به حال خود وا نهاد.[1].
1048. نهج البلاغة:نقل شده است كه در روزگار خلافت عمر بن خطّاب، نزد وی، از زیورهای كعبه و فراوانی آنها سخن به میان آمد. گروهی گفتند: اگر آنها را بفروشی و با آنها لشكرهای مسلمانان را تجهیز كنی، پاداشش بیشتر است. كعبه چه نیازی به زیور دارد؟!